SPOŁECZNOŚCIOWE FORUM DYSKUSYJNE MIESZKAŃCÓW KLIMONTOWA I GMINY :: Przegląd tematu

Jakub Przybylski · Wysłany: Śro 16:51, 14 Mar 2012 Temat postu:

Długo nie zaglądałem na forum. Odpowiedź oczywiście poprawna.
Dzięki Z. Cieszę się, że się podoba.

Może ma ktoś jeszcze jakąś zagadkę, żeby odświeżyć temat?

Gość

Przede wszystkim chciałem podkreślić niezwykły urok uchwyconego na zdjęciu krajobrazu. Musiał być też doskonały fotograf!

Pozdro Z.

Gość · Wysłany: Czw 19:03, 03 Lis 2011 Temat postu:

To jest widok na Szymanowice; dolny lewy róg - widać budowę Dominiki Chmielewskiej.

Jakub Przybylski · Wysłany: Sob 11:02, 21 Sie 2010 Temat postu:

Ja mam zagadkę fotograficzno-geograficzną.

Przyjrzyjcie się zdjęciu (można powiększyć, klikając):

Pytanie brzmi: co to za miejsce? Oczywiście znajduje się gdzieś w granicach gminy.

Rafał Staszewski · Wysłany: Śro 20:02, 12 Maj 2010 Temat postu:

Witaj Z.P.
Z Jasienicą oczywiście trafiłeś w dziesiątkę. Co do Twojej zagadki, to przede wszystkim cieszę się, że przypomniałeś tę arcyciekawą, choć nie wszystkim pewnie znaną książkę.
Cytowany fragment pochodzi z "Opisów różnych okolic Królestwa Polskiego" Klementyny Hoffmanowej z Tańskich. Te słowa zostały napisane chyba gdzieś na początku lat 30 XIX wieku. Popraw mnie jeśli się mylę. pzdr.

p.s. szkoda, że poza nami dwoma nikt nie zabiera głosu w tym temacie...

[Słusznie, a dokładnie w 1833 r. we Wrocławiu, w wydawn. W.B. Korna - Z.Sz.]

Z.P. · Wysłany: Śro 17:15, 12 Maj 2010 Temat postu:

Tym razem i ja mam zagadkę literacko- historyczną. Jak poprzednio - autor i tytuł książki z której pochodzi poniższy cytat.

W Górkach, ładney wsi należącey do Hrabi Józefa Ledochowskiego, zaiąć może wesołe i udatne położenie kształtnego pałacu i piękny angielski ogród; w Klimontowie kościół wspaniały fundacyi Jerzego Ossolińskiego.
Spoczywa w nim ciało iego, a obraz dobrego pędzla, wiszący na ścianie świadczy, że wielką duszę pod dorodną krył powłoką. Malowania w ołtarzach staraniem Hrabi Ledocbowskiego z Drezna sprowadzone są bardzo piękne. W grobach tego kościoła prawie ieszcze lepiey iak u Reformatów w Sandomierzu przechowuią się ciała; kilkanaście tych trupów, obok siebie ustawionych, tworzy dziwne grono, godne pióra Bayrona. Kilku z nich, z których ieden iak znać po ubiorze byl Xiędzem, drugi żołnierzem, stoią o ścianę sparci z dwóch boków, siedzi po iedney stronie stara kobieta ze schyloną głową, ieszcze ma czepek siatkowy i włosy czarne, a po drugiey na pół leży pastuszek kaleka; na twarzy iego dotąd się maluie boleść i cierpienie. Ta iakby żyiąca tych trupów postawa, odeymuie im nieco okropności i mniey zrobiły mi wrażenia iak pierwsze. Bydź może dla tego, że nie pierwszemi były - bo człowieka dziwne iest usposobienie, z najokropnieyszemi przedmiotami oswaiać się umie; osoby niepomne na tę prawdę często są niesprawiedliwe, gdyż biorą za nieczułość, to co tylko iest oswoieniem. W Klimontowie iest jeszcze Kościół i Klasztor XX. Dominikanów.

Z.P. · Wysłany: Śro 16:05, 12 Maj 2010 Temat postu:

Uważam, że pytania nie są tendencyjne. Moja odpowiedź brzmi:
"Wisła pożegna zaścianek", Paweł Jasienica,Tadeusz Chrzanowski

Rafał Staszewski

Brawo Z.P. To Niemcewicz.
W takim razie jeszcze jedna zagadka. Podobnie jak poprzednio chodzi o autora, krótkiego opisu Klimontowa. Tym razem tekst bardziej współczesny, z 1950 roku:
" Cóż wie oświecony nawet ogół o kościołach Klimontowa, z których każdy mógłby stanowić ozdobę stolicy kraju? W jednym z nich, na poślednim miejscu w bocznej nawie stoi sobie gotycki ołtarz drewniany. W każdym muzeum umieszczono by go pewnie na czołowej pozycji, a może nawet pod szkłem. W tej ziemi nieznanej, w byle miasteczku - zbiorze pustek - znajdziecie dzieła wielkiego artyzmu, prawdziwe dokumenty narodowej chwały".

Z.P. · Wysłany: Czw 22:02, 29 Kwi 2010 Temat postu:

Ja wiem!
Podróże historyczne po ziemiach polskich między rokiem 1811 a 1828 odbyte.
Autor: Julian U. Niemcewicz.

Rafał Staszewski

Kto zna nazwisko autora, takiego oto opisu Klimontowa, sporządzonego w 1811 roku?

(…) Dalej ciasną i górzystą drogą udałem się do Klimontowa, mieszkania niegdyś Ossolińskiego, Kanclerza Wielkiego Koronnego. Był mąż ten jednym ze sławnych statystów naszych, używanym w negocyacyach po wszystkich europejskich dworach, pamiętny wspaniełem do Rzymu poselstwem, więcej atoli zasłużonym ojczyźnie zręczną negocyacyą w roku 1648, pod Zbarażem, przez którą odciągnął chana tatarskiego od wodza Kozaków – Chmielnickiego i tym sposobem wybawił szczupłe wojsko nasze z ciężkiego położenia(…). Jerzy Ossoliński wystawił w tem miejscu piękny bardzo kościół i wspaniale go przyozdobił. Widać w tej budowie człowieka, który przebywał we Włoszech. Dzisiejszy właściciel Klimontowa IMP Ledóchowski, utrzymuje świątynię tę w jak najlepszym stanie. Obrazy przez Niemca w Wiedniu robione, pośledniejsze nierównie od tego, który był pierwiastkowo w wielkim ołtarzu, a dziś w trąbkę zwiniony leży w skarbcu. Wyraża on św. Józefa, trzymającego Dziecię Jezus na ręku swojem; u góry chwała aniołów. Obraz ten jest pięknego złożenia, pięknej farby; szlachetność i czułość malują się w nim. Możnaby prawie zapewnić, że Ossoliński z Włoch go z sobą przywiózł; z małem odświeżeniem obraz powróciwszy na swoje miejsce tam świetniałby jeszcze. Zwłoki Jerzego Ossolińskiego w świątyni tej spoczywają; zbutwiałe kości, frezya z guzami, to jest co dziś zostało z męża, który w młodości swojej towarzyszył Władysławowi IV w wyprawie na Moskwę, który tyle świetnych sprawował dostojeństw, którego wjazd do Rzymu zadziwił Europę. Srebrno-pozłociste podkowy, które podczas wjazdu tego, od konia jego odlatywały, może są jeszcze całe, a człowiek prochem tylko.