Miejsce na Twoją twórczość

Dzień dobry Państwu,

na stronie TPK w punkcie menu "Ludzie' zamieszczono w swoim czasie kilka utworów młodej i artystycznie uzdolnionej osoby z Klimontowa - A.S. Niebawem zestaw tamtych utworów wzbogaci się o nowy, piękny wiersz "Czerwiec".
Zanim jednak tam się on pojawi chciałem go zaprezentować Państwu na Forum PTK, otwierając jednocześnie miejsce, w którym każdy piszący podobne utwory będzie mógł je tu zaprezentować.

Zapraszam, Autorów przyjmiemy z prawdziwą przyjemnością.

*******************

"Czerwiec "

Słyszę śpiew ptaków za oknem
w ręce książka
czytam z ulga
minął dzień jak każdy.

Dawno niebo nie tliło słońcem
krople łez Bożych spadły,
z nadzieją czerwiec zstąpił
na dobre dni ludzi.

Sił brakło ci
szukaj w bezsilności!
-jak motyl szuka w swym locie
kolorów na łąkach.

-Wierzyłam-
jak wolny latawiec
gnałam przez wiatr
po odrobinę szczęścia.

Niby wpadłam w wir,
ale wir bez ujścia,
-jak muzyka w sercu
tyle, że bezlitośnie.

Spadałam we śnie
a nagle mnie podniósł
Twój głos
-Obudź się!
Znowu masz szansę!
----
VI 2006
produced by A.S.

[Miły gest w formie wiersza Pani Anny Chwiszczuk przesłany na skrzynkę elektroniczną TPK, zadedykowany Klimontowowi: ANNA W HOŁDZIE MIASTU - admin]

W hołdzie miastu

Klimontów - oaza dzieciństwa
Odległe wspomnienia....
Czas szybko upływa, lecz pamięć
Dawnych miejsc nie zmienia.

W pięknej Kolegiacie, której Rzym
Pozdrowienia śle -
"studiowałam" modlitwę i sztukę
Zanim do Włoch wybrałam sie...

Echa świętych dzwonów od Dominikanów
Dźwiękami jak wstęgą oplatały miasto
Na duszy robiło się uroczyście
Nawet wtedy, gdy zjeżdżałam z górki
Często na tornistrze.

Pałacyk Ossolińskich wtulony w krajobraz
Świadek dawnej świetności - lekko zadumany
Lub magiczne Wistki z aleją kasztanów
Klimontowski pejzaż w czasie ZATRZYMANY....

Pozdrawiam zakochanych w Klimontowie!
Może odnajdziemy kiedyś ten czas Boski,
Który upływał beztrosko w Górkach Klimontowskich...

Anna Chwiszczuk

Poczytaj poezję publikowaną na innych forach:

*
* *

tak cicho spada
KARTKA DNIA
tak cicho ...

tak cicho z oczu
PŁYNIE ŁZA
tak cicho ...

tak cicho słońce
w górze lśni
w błękicie

tak cicho płyną
WSZYSTKIE DNI
i życie ...

WIĘCEJ zob:
http://www.ozimek1.fora.pl/rozne-tematy-i-problemy,10/zapraszam-do-lektury-moich-wierszy-oto-one,45.html

Pytanie: kto jest autorem tego utworu?

BUT W BUTONIERCE

Zmarnowałem podeszwy w całodziennych spieszeniach,
Teraz jestem słoneczny, siebiepewny i rad.
Idę młody, genialny, trzymam ręce w kieszeniach,
Stawiam kroki milowe, zamaszyste, jak świat.

Nie zatrzymam się nigdzie na rozstajach, na wiorstach,
Bo mnie niesie coś wiecznie, motorycznie i przed.
Mijam strachy na wróble w eleganckich windhorstach,
Wszystkim kłaniam się grzecznie i poprawiam im pled.

W parkocieniu krokietni — jakiś meeting panieński.
Dyskutują o sztuce, objawiając swój traf.
One jeszcze nie wiedzą, że gdy nastał Jasieński,
Bezpowrotnie umarli i Tetmajer i Staff.

One jeszcze nie wiedzą, one jeszcze nie wierzą.
Poezyjność, futuryzm — niewiadoma i X.
Chodźmy biegać, panienki, niech się główki oświeżą —
Będzie lepiej smakować poobiedni jour-fixe.

Przeleciało gdzieś auto w białych kłębach benzyny,
Zafurkotał na wietrze trzepocący się szal.
Pojechała mi bajka poza góry doliny
nic jakoś mi nie żal, a powinno być żal...

Tak mi dobrze, tak mojo, aż rechoce się serce.
Same nogi mnie niosą gdzieś — i po co mi, gdzie?
Idę młody, genialny, niosę BUT W BUTONIERCE,
Tym co za mną nie zdążą echopowiem: — Adieu! —

Bruno Jasienski.